Номын тухай

Би анх гаднаас захидал авсан мөчөө хүнд хэрэгтэй болж эхэлсэн үе гэж санадаг. Тэгж санаснаасаа ч болсон уу, өөр хадгалах хогшилгүйдээ ч тэгсэн үү, бусдаас авсан бүхий л захидлыг нандигнан цуглуулж эхэлсэн бөгөөд аргалын утаанд олон жил утагдан зандангийн өнгөтэй болсон нэгэн гоёмсог шоголд тэднийгээ хадгалах болсон юм. Бидний багад эмээ энэ шоголд “Алтангэрэл”-ээ хийж дэрэн тушаагаа тавиад тэнгэр дуугарах бүрий аянгын дуутай зэрэгцэн түүгээрээ адислана. Уулга алдахдаа ч чанга буулгачихдаг юм уу, заримдаа толгой дүйртэл адислахад нь нөгөө аянга нь буучхав уу гэж бодогдох өдөр бас байх. Эмээ маань адислаж дуусаад биднийгээ тэнгэр ниргэхээс аварчихлаа гэж үнэхээр боддог сон уу, Жавхлант хайрханыхаа оройд буух аянгын хүчийг тэр уулынхаа үр сад болох бидний толгойд сарниан тарааж байна ч гэж санадаг байсан уу их л юм бүтээчихсэн хүний дүртэй ихэмсгээр гэдийгээд амаа умалзуулан маани хэлж суудаг сан.