Номын тухай

Бурханы авралаар хүн зон Дарвин, түүний залгамжлагчдын 150 гаруй жил тулган хүлээлгэсэн сармагчин өвгийн төөрөгдүүлэлтээс ангижирч байна. Одоо бид хүн-сармагчин биш, "сул дорой, мөнх бус" гэж Дэлхийн түүх номонд тэмдэглэсэн (Адам Харт-Девис, 2009) буюу хүний тухай бүх мэдлэгт яг ингэж үздэг шиг огт биш, харинч эсрэгээрээ та бид энергийн гарал үүсэлтэй, агуу хийгээд мөнх юм.

Махан бодь хэмээх эс, удамшлын үүсэл маань хүн хэмээх ойлголтын сайндаа л 41 хүртэл хувь (Х.Сүхбаатар, 2006)-ийг эзэлж байхад иймхэн оролцоо нь хүнийг тодорхойлж, тэгэх тусмаа хөгжүүлэх ямар ч боломжгүйг одоо бид мэдэх боллоо. Ингэж чадахгүйн жишээг бид Дарвианаас хойших 150 жил, Декартаас тоолбол 400 гаруй жилийн хүний түүхээс бэлхнээ мэдэх билээ.

Энэ олон жил хүн Дарвины "шинжлэх ухаан" гээгчийн туршилт, золиос болсон хэрэг.

Энерги биеэсээ салсан хүмүүн бээр тахир дутуу болсон гэсэн уг.

Одоо хүмүүн бид ийм нэгэн харгис онол, харгислалаас салж байгаа ба ийм гамшгийн гунигт үр дагавар нь төсөөлөхийн аргагүй болсон байна.

Хун сармагчнаас үүсээгүй, ахин хэзээ ч сармагчин болохгүй.

Хүнийг танигдахын аргагүй болгосон олон хүчин зүйл бий болсноосэн түрүүнд хүний тухай буруу онол, дарвинизмынхүрээнд гацчихсан гарцгүй байдал, цаашилбал хүн хэмээх бодгаль, түүний хөгжлийн асуудалд байгалийн шинжлэх ухаан (физик, механик, термодипамик, хими)-ы болон энергийн хуулийг хэрэглэх учрыг олоогүй зэргийг хэлж болох юм.

Дарвиныхүн-сармагчны онолыг адгийн гамшиг гэвэл зохих бөгөөд учир нь хүмүүнд нэг амьдрах нас гээгчийг тулгаснаар үхлээр бух юм, түүний дотор хүн өөрөө дуусах номлолыг бүтээжээ.